Αχλαδιά – Pyrus communis
Αχλαδιά
Pyrus communis

Η αχλαδιά (Pyrus communis) είναι ένα φυλλοβόλο, μακρόβιο, οπωροφόρο δέντρο με καταγωγή από την Ευρώπη και την Ασία και το ύψος της μπορεί να κυμαίνεται από μικρό έως μεγάλο, αφού εξαρτάται από το υποκείμενο που έχει χρησιμοποιηθεί. Σχηματίζει φύλλα απλά, κατ’ εναλλαγή, ωοειδή ή καρδιόσχημα, οδοντωτά στην περιφέρεια και με μακρύ μίσχο, ο οποίος φέρει στη βάση του δύο μικρά παράφυλλα. Η ανθοφορία της παρατηρείται την άνοιξη, νωρίτερα ή αργότερα, ανάλογα την ποικιλία και τις κλιματικές συνθήκες. Σχηματίζει λευκά και πιο σπάνια λευκορόδινα άνθη, σε απλές, βοτρυόμορφες ταξιανθίες (κορύμβους). Αυτά έχουν νέκταρ φτωχό σε σάκχαρα, επομένως οι μέλισσες δεν τα προτιμούν, ειδικά αν έχουν κοντά καλύτερες επιλογές. Οι περισσότερες ποικιλίες της αχλαδιάς είναι αυτόστειρες, δηλαδή δεν ευνοείται η γονιμοποίηση του άνθους από τον εαυτό του, επομένως η συμβολή των επικονιαστών είναι απαραίτητη για την ικανοποιητική παραγωγή καρπών. Τη θέση των ανθέων, μετά την επικονίαση, παίρνουν οι καρποί, τα αχλάδια, που ωριμάζουν από τα μέσα καλοκαιριού έως το φθινόπωρο, ανάλογα την ποικιλία.

Η αχλαδιά αγαπά τις ηλιόλουστες θέσεις και τα γόνιμα, βαθιά, με μέτριας υγρασίας εδάφη και με καλή αποστράγγιση. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι κάτω των 10ο C κατά την περίοδο της ανθοφορίας, διαφορετικά θα σημειωθεί πολύ χαμηλή παραγωγή. Η άρδευση, κυρίως το καλοκαίρι, είναι σημαντική και απαιτούμενη για καλύτερη παραγωγή, ιδίως όταν το υποκείμενο είναι κυδωνιάς. Συστήνεται η εγκατάσταση δύο ή περισσότερων ποικιλιών, ώστε να ευνοηθεί η σταυρεπικονίαση και η επακόλουθη αυξημένη καρπόδεση. Για την αποφυγή προσβολών από ασθένειες και έντομα απαιτείται συνεχής έλεγχος και η τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής, που περιλαμβάνουν καλό αερισμό και αποφυγή υπερβολικής υγρασίας. Η αχλαδιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό σε σπορόφυτα και κλωνικά υποκείμενα αχλαδιάς ή κυδωνιάς.

Η καλλιέργεια της αχλαδιάς αποσκοπεί στην παραγωγή των καρπών της. Αυτά, προορίζονται  για νωπή κατανάλωση ως φρούτα, αλλά χρησιμοποιούνται και σε χυμούς, σε μαρμελάδες και ως συστατικά σε φαγητά και γλυκά. Η αλήθεια είναι πως και η εμφάνισή της την περίοδο ανθοφορίας είναι πολύ ελκυστική, ωστόσο δεν καλλιεργείται μόνο ως καλλωπιστικό.

Η χορήγηση και η κατανάλωση των φυτών και των βοτάνων πρέπει πάντοτε να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ιατρού – θεραπευτή. Οι παρούσες πληροφορίες δεν αποτελούν συμβουλές για χρήση ή κατανάλωση φυτών και βοτάνων, αλλά έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό.