Η βερικοκιά (Prunus armeniaca) είναι ένα πολυετές, φυλλοβόλο, καρποφόρο δέντρο, με καταγωγή την κεντρική Ασία. Φτάνει σε ύψος τα 12 μέτρα, χαρακτηριστικό, όμως που εξαρτάται πολύ από την ποικιλία. Εμφανίζει πλαγιόκλαδη βλάστηση και σχηματίζει φύλλα καρδιόσχημα, κατ’ εναλλαγή, με πριονωτή περιφέρεια, λεία, βαθυπράσινου χρώματος, με τον μίσχο τους να φέρει χαρακτηριστικά εξογκώματα, που ονομάζονται νεκτάρια. Η άνθισή της αρχίζει σχετικά νωρίς την άνοιξη, ανάλογα πάντα και με την εκάστοτε ποικιλία. Τα άνθη είναι λευκά ή ρόδινα, εμφανίζονται σε μπουκετάκια και είναι ερμαφρόδιτα, με τις περισσότερες ποικιλίες στην Ελλάδα να είναι αυτογονιμοποιούμενες. Ο καρπός που προκύπτει από το γονιμοποιημένο άνθος είναι σαρκώδης δρύπη, με ξυλοποιημένο ενδοκάρπιο που περιβάλλει το σπέρμα. Το βρώσιμο τμήμα είναι το σαρκώδες μεσοκάρπιο και είναι χυμώδες. Η φλούδα (περικάρπιο) είναι βελούδινη, κίτρινη έως βαθύ πορτοκαλί στο ηλιαζόμενο τμήμα.

Η βερικοκιά αγαπά τις ηλιόλουστες θέσεις και τα βαθιά, αμμοπηλώδη και αρδευόμενα εδάφη, αν και μπορεί να ανεχτεί την παροδική ξηρασία. Αν και χρειάζεται χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα για τη διακοπή του λήθαργου, πρέπει να αναπτύσσεται καλύτερα σε μεσογειακά κλίματα και σε περιοχές χωρίς ανοιξιάτικους παγετούς, καθώς ανθίζει νωρίς και ενδεχόμενος όψιμος παγετός θα οδηγούσε σε καταστροφή της παραγωγής. Μπορεί να προσβληθεί από έντομα, μύκητες ή και ιούς με πιο ήπιες ή σοβαρές επιπτώσεις. Καλό είναι, λοιπόν, να πραγματοποιείται συνεχής έλεγχος για τυχόν προσβολές, σωστή τήρηση συνθηκών υγιεινής και ενδεχομένως προληπτικοί ή επεμβατικοί ψεκασμοί. Οι υγρές συνθήκες την άνοιξη ευνοούν μυκητολογικές προσβολές. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται κυρίως με σπόρο και έπειτα εμβολιασμό.

Η καλλιέργειά της γίνεται εδώ και χιλιάδες χρόνια για τους καρπούς της. Αυτοί είναι χυμώδεις, γλυκοί έως γλυκόξινοι και τρώγονται ωμοί σα φρούτο, μαγειρεμένοι σε γλυκά ή φαγητά στην εποχή τους, και αποξηραμένοι ή σε κομπόστες και μαρμελάδες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ακόμα, καταναλώνεται, με σχετική φειδώ, και το σπέρμα από το βερίκοκο, γνωστό και ως πικραμύγδαλο, το οποίο από σύγχρονες έρευνες φαίνεται να έχει σημαντικές αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες.

Η χορήγηση και η κατανάλωση των φυτών και των βοτάνων πρέπει πάντοτε να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ιατρού – θεραπευτή. Οι παρούσες πληροφορίες δεν αποτελούν συμβουλές για χρήση ή κατανάλωση φυτών και βοτάνων, αλλά έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό.