Η iris pseudoacorus είναι ένα πολυετές, ποώδες φυτό, υδροχαρές και αυτοφυές είδος ίριδας, με καταγωγή την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Το όνομα του γένους προέρχεται από τη θεά του ουράνιου τόξου της ελληνικής μυθολογίας, Ίρις, και του είδους παραπέμπει στο φυτό Acorus, λόγω της ομοιότητας του ριζώματος των δύο φυτών. Απλώνεται, λοιπόν, σχηματίζοντας ρίζωμα, από το οποίο εκφύονται οι όρθιες και πυκνές συστάδες, φτάνοντας σε ύψος το 1,5 μέτρο. Τα φύλλα της είναι όρθια, επιμήκη, λογχοειδή, στενά, γκριζοπράσινα, αρκετά ελκυστικά. Τα ακόμα πιο εντυπωσιακά κίτρινα άνθη της φέρονται επάκρια στα ανθοφόρα στελέχη. Η ανθοφορία είναι πλούσια, προσφέρει όμορφο θέαμα, αλλά διαρκεί από τα τέλη της άνοιξης μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Έπειτα, τη θέση αυτών παίρνουν οι κάψες που περικλείουν τους καφετί σπόρους.
Το φυτό αναπτύσσεται σχετικά γρήγορα και δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Αγαπά τις ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις και τα όξινα, μέτρια έως υγρά και πλούσια εδάφη. Για μέγιστη παραγωγή ανθέων συστήνεται πλήρης έκθεση στον ήλιο, χορήγηση ισορροπημένου λιπάσματος και φύτευση σε έδαφος καλυμμένο με έως και 30 εκατοστά νερό από πάνω του. Καλό είναι να αφαιρούνται τα νεκρά φύλλα και τα ανθοφόρα στελέχη μετά την ανθοφορία. Για αποφυγή υπερβολικής επέκτασής της, συστήνεται να απομακρύνονται οι κάψες με τους σπόρους, καθώς έχει επεκτατικές τάσεις. Γενικά είναι ανθεκτικό φυτό και δεν απειλείται από ασθένειες ή έντομα, αν και μπορεί να προσελκύσει σαλιγκάρια και θρίπες, αφίδες που μεταφέρουν ιούς, βακτήρια και μύκητες που οδηγούν σε σάπισμα. Εκτός από το σπόρο, πολλαπλασιάζεται με διαίρεση του ριζώματός της, από τα μέσα καλοκαιριού έως τις αρχές φθινοπώρου.
Το είδος αυτό της ίριδας φυτεύεται συχνά σε σημεία που έχουν κοντά κάποια πηγή ύδατος. Στολίζει όμορφα και δίνει χρώμα σε κήπους με υγρά, όχι καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη, παρόχθιες και παραλίμνιες περιοχές και σημεία πλησίον ελών, συμβάλλοντας και στην αποκατάσταση υποβαθμισμένων υδροβιότοπων. Δίνει, μάλιστα, πιο εντυπωσιακό θέαμα όταν φυτεύεται σε ομάδες, αλλά χρειάζεται έλεγχο για να μην εξαπλωθεί υπερβολικά. Μπορεί, ακόμα, να φυτευτεί σε γλάστρες, χρωματίζοντας μπαλκόνια και αυλές. Το φυτό αυτό είναι τοξικό και η κατάποσή του οδηγεί σε αδιαθεσία. Συστήνεται η χρήση γαντιών και το πλύσιμο των χεριών μετά την επαφή με αυτό. Ταυτόχρονα, όμως φαίνεται να έχει και βιολειτουργικές δράσεις, όπως αντιμικροβιακές ιδιότητες.
Η χορήγηση και η κατανάλωση των φυτών και των βοτάνων πρέπει πάντοτε να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ιατρού – θεραπευτή. Οι παρούσες πληροφορίες δεν αποτελούν συμβουλές για χρήση ή κατανάλωση φυτών και βοτάνων, αλλά έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό.