Η μουριά ή αλλιώς η Μορέα η λευκή (Morus alba) είναι ένα φυλλοβόλο, πολυετές δέντρο, με καταγωγή από την ευρύτερη περιοχή της Κίνας και της Ιαπωνίας. Το δέντρο μπορεί να φτάσει και τα 15 μέτρα σε ύψος. Σχηματίζει φύλλα μεγάλα σε μέγεθος (έως και 18 εκατοστά), λεία, απλά, κατ’ εναλλαγή, καρδιόσχημα στη βάση και λοβοειδή στο επάνω μέρος, οδοντωτά περιφερειακά, σκούρου πράσινου χρώματος, που το φθινόπωρο μεταχρωματίζονται σε κίτρινα, πριν πέσουν στη γη. Τις περισσότερες φορές συναντάται ως δίοικο φυτό, δηλαδή υπάρχουν δέντρα μόνο με αρσενικά και δέντρα μόνο με θηλυκά άνθη. Τα πρώτα είναι μικρά, πρασινωπά και φέρονται σε ιουλόμορφες ταξιανθίες, ενώ τα δεύτερα είναι επίσης μικρά και αφανή και φέρονται σε άλλη μορφή ταξιανθίας, σε ψευδοστάχεις. Από αυτά προκύπτει και ο καρπός, που είναι το μούρο και είναι βρώσιμος. Πρόκειται για συγκάρπιο, που αποτελείται από πολλά, μικρά καρπίδια. Αυτά περιέχουν ένα σκληρό πυρήνα, περιβαλλόμενο από τρυφερή και χυμώδη σάρκα. Το χρώμα των μούρων που παράγει το εν λόγω είδος μπορεί να είναι άσπρα, κόκκινα ή μαύρα, ενώ η γεύση τους είναι γλυκιά, με ελαφριά οξύτητα και όμορφη οσμή.

Η μουριά η λευκή αγαπά τις ηλιόλουστες θέσεις και τα γόνιμα, με υγρασία, αλλά καλή αποστράγγιση εδάφη. Πρόκειται για φυτό με γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης, αρκετά σκληραγωγημένο και ευπροσάρμοστο σε μεγάλο εύρος συνθηκών. Ανέχεται περιόδους ξηρασίας, ποικιλία εδαφών, την αυξημένη αλατότητα και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Το κλάδεμα δεν είναι απαραίτητη καλλιεργητική φροντίδα, ωστόσο συστήνεται σε ορισμένες περιπτώσεις. Δεν αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές από ασθένειες και έντομα, ωστόσο απαραίτητη είναι η συνεχής παρακολούθηση και η σωστή τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με μοσχεύματα ημίσκληρου ξύλου στα μέσα καλοκαιριού.

Η μουριά φυτεύεται για την παραγωγή των νόστιμων καρπών της, αλλά και των φύλλων της, που αποτελούν τροφή για τους μεταξοσκώληκες. Φυτεύεται, επίσης, συχνά ως καλλωπιστικό δέντρο, χάρη στο υπέροχο φύλλωμά της. Συναντάται σε κήπους και αυλές, όπου προσφέρει παχιά σκιά τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ η φύτευσή της συμβάλλει αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της διάβρωσης του εδάφους. Ακόμα, πολλές αστικές γειτονιές έχουν φυτεμένες μουριές στα πεζοδρόμια, καθώς είναι πολύ ανθεκτικές στη ρύπανση και δεν έχουν πολλές απαιτήσεις. Σε κάποιες περιοχές, όπως η βόρεια Αμερική, το είδος αυτό θεωρείται επεκτατικό και χρήζει συνεχούς επίβλεψης, ώστε να μην περάσει τα επιθυμητά όρια και καταπνίξει γειτονικά είδη. Τα μούρα που παράγονται περιέχουν πληθώρα αντιοξειδωτικών συστατικών με πολλές βιολειτουργικές δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.

Η χορήγηση και η κατανάλωση των φυτών και των βοτάνων πρέπει πάντοτε να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ιατρού – θεραπευτή. Οι παρούσες πληροφορίες δεν αποτελούν συμβουλές για χρήση ή κατανάλωση φυτών και βοτάνων, αλλά έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό.