Η πικροδάφνη (Nerium oleander), γνωστή και με άλλες τοπικές ονομασίες, είναι αειθαλής, καλλωπιστικός θάμνος με μεγάλα λουλούδια και αποτελεί χαρακτηριστικό φυτό της μεσογειακής χλωρίδας, που φτάνει σε ύψος έως και τα 6 μέτρα. Έχει φύλλα δερματώδη, λογχοειδή, αντίθετα ή ενωμένα γύρω από το στέλεχος ανά τρία. Μας χαρίζει πλούσια παρατεταμένη ανθοφορία την άνοιξη και το καλοκαίρι, σε αποχρώσεις του κόκκινου, ροζ, μοβ, βιολετί, σομόν και λευκού.

Είναι ανθεκτικό φυτό, με γρήγορη ανάπτυξη που μεγαλώνει σε όλα τα εδάφη, ακόμα και στα πιο άγονα, αμμώδη και ασβεστώδη. Θα τη συναντήσουμε να φυτρώνει μόνη της σε διάφορες περιοχές της χώρας, στις κοίτες των ποταμών και των χειμάρρων, σε βουνοπλαγιές και σε κοιλάδες και μάλιστα να έχει εντυπωσιακή ανάπτυξη. Η πικροδάφνη ευδοκιμεί τόσο σε ηλιόλουστες, όσο και σε ημισκιερές θέσεις. Είναι ανθεκτική τόσο στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, όσο στις παγωνιές του χειμώνα καθώς και στους δυνατούς ανέμους. Μπορεί να φυτευτεί και σε παραθαλάσσια μέρη, καθώς είναι ανεκτική στην αλατότητα των υδροσταγονιδίων της θάλασσας, ενώ λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητας και της αντοχής στους ρύπους, την συναντάμε στους περισσότερους εθνικούς δρόμους της χώρας. Αν φυτέψουμε την πικροδάφνη σε γλάστρα στο μπαλκόνι, επιλέγουμε σημείο με νότια, δυτική ή ανατολική έκθεση.

Λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητας και προσαρμοστικότητας της, η πικροδάφνη χρησιμοποιείται εκτεταμένα στην κηποτεχνία για τη διαμόρφωση παρτεριών και φραχτών αλλά και για μεμονωμένες φυτεύσεις στον κήπο καθώς και σε γλάστρες στο μπαλκόνι. Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν το τοξικό αλκαλοειδές νηριίνη. Για το λόγο αυτό χρειάζεται προσοχή να μην καταναλωθεί κάποιο τμήμα του από άνθρωπο ή ζώο. Επίσης, οι τοξικές ιδιότητες διατηρούνται και μετά την αποξήρανση του φυτού, επομένως τα κλαδιά ή τα φύλλα δεν πρέπει να καίγονται, καθώς οι αναθυμιάσεις μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστικά προβλήματα. Χάρις όμως στον τοξικό χαρακτήρα της, μπορεί να αποτελέσει και σημαντικό φάρμακο. Αρχαία συγγράμματα δίνουν πληροφορίες για διάφορες θεραπευτικές δράσεις, όπως οι επουλωτικές έπειτα από δάγκωμα δηλητηριωδών ερπετών ή εντόμων, ενώ σύγχρονες έρευνες πραγματοποιούνται για τη διαπίστωση και την απόδειξη πολλών άλλων.

Η χορήγηση και η κατανάλωση των φυτών και των βοτάνων πρέπει πάντοτε να γίνεται με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ιατρού – θεραπευτή. Οι παρούσες πληροφορίες δεν αποτελούν συμβουλές για χρήση ή κατανάλωση φυτών και βοτάνων, αλλά έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό.